W lutym 1986 roku świątynia została zniszczona. Całkowitemu spaleniu uległo wyposażenie wnętrza: ornamentalno-figuralna polichromia stropowa z roku 1523, półnogotycki tryptyk z tego samego czasu, kamienna chrzcielnica z początku XVI wieku, polichromia figuralna ścian z początku XVII wieku, nastawy ołtarzowe i liczne sprzęty kościelne z XVII-XVIII wieku. Pożar przetrwała zakrystia, oraz (silnie przepalone) ściany prezbiterium i korpusu nawowego.
W roku 1995 w ramach resortowego programu Ministerstwa Kultury i Sztuki - Ochrona i konserwacja zabytków budownictwa drewnianego, rozpoczęte zostały prace zmierzające do pełnej rekonstrukcji zabytku. Do końca roku 1996 zakończony został ich pierwszy etap, polegający na wiernej rekonstrukcji (całkowicie zniszczonej przez pożar) wieży-dzwonnicy. W roku 1998, z wykorzystaniem części elementów pierwotnej substancji, wykonano częściową rekonstrukcję ścian prezbiterium i nawy, prace nad rekonstrukcją pozostałych elementów świątyni prowadzone będą w latach następnych.
Pożar drewnianego kościoła parafialnego w Libuszy - bez wątpienia jednego z najcenniejszych zabytków tego typu w naszym kraju - był największą stratą jaką polskie dziedzictwo kulturowe poniosło od zakończenia II wojny światowej. Stąd też prowadzone obecnie działania zmierzające do rekonstrukcji jego dawnej formy architektonicznej oraz najważniejszych elementów jego wyposażenia, wydają się celowe i całkowicie uzasadnione.
Lokalizacja - z drogi głównej (Gorlice-Biecz-Jasło), skręcić w centrum wsi w kierunku na Kryg. Stamtąd ok. 1 km, bezpośrednio przy drodze po lewej stronie.
Strefa Biznesu: Rolnicy zapowiadają kolejne protesty, w nowej formie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?