Podłoga z połyskiem

Drewno należy do najczęściej stosowanych materiałów podłogowych. Drewniane posadzki są trwałe i eleganckie, a konserwowane zachowują ładny wygląd na bardzo długo.

Najprostszym zabezpieczeniem drewnianej podłogi jest lakierowanie.
Jednak w miejscach uszkodzonych, pozbawionych ochronnej warstwy, drewno brudzi się i ciemnieje. Dlatego chcąc zachować nienaganny wygląd podłogi należy unikać przesuwania po niej przedmiotów lub zabezpieczyć np. nogi krzeseł, stołów specjalnymi filcowymi podkładkami. Innym rozwiązaniem jest pomalowanie podłogi odpowiednim preparatem o dużej twardości.

Naprawa

Jeżeli parkiet kwalifikuje się do odświeżenia, lepiej tę operację powierzyć fachowcom. Niewłaściwe obchodzenie się z urządzeniami do szlifowania lub cyklinowania podłogi może doprowadzić do nieodwracalnego jej uszkodzenia.
Przy renowacji posadzek, w pierwszej kolejności szlifujemy papierem ściernym zaplamione lub przebarwione miejsca. Jeżeli plama okaże się głębsza, pamiętać należy o łagodnym wyprofilowaniu przylegających krawędzi.
Głębokie rysy najpierw oczyszczamy dłutem i odkurzamy, a szczelinę uzupełniamy szpachlówką w dobranym do barwy parkietu kolorze. W tym celu najlepiej użyć szerokiej, metalowej szpachli, która powinna być gładka i giętka. Po ostatecznym szlifowaniu, czyli tzw. wycyklinowaniu, nie należy dotykać powierzchni, ponieważ tłuste plamy mogą być przyczyną powstawania przebarwień i gorszego przylegania lakieru.

Zabezpieczyć

Drewno położone na podłodze poddawane jest bardzo dużym obciążeniom. Jeżeli zdecydujemy się pomalować podłogę lakierem, to powinien on posiadać zwiększoną wytrzymałość. Warstwa preparatu powinna utwardzić powierzchnię i zabezpieczyć ją przed ścieraniem i zmianą koloru pod wpływem promieniowania UV.

Do nakładania lakieru najczęściej używa się płaskiego, niezbyt szerokiego pędzla lub wałka. Podłogę lakierujemy zawsze w kierunku drzwi, rozpoczynając od najdalej położonego rogu, za pomocą tzw. techniki "na krzyż". W pomieszczeniu, w którym malujemy parkiet zwykle nie otwiera się okien, aby uchronić świeżą powłokę przez zabrudzeniem i zakurzeniem. Należy jednak szeroko otworzyć okna w sąsiednich pomieszczeniach, aby ulotnił się intensywny zapach lakieru.Temperatura otoczenia powinna być wyższa niż 5°C.

Producenci zalecają zwykle dwu- lub trzykrotne pokrywanie parkietu lakierem. Przed drugim malowaniem należy wyschniętą posadzkę przeszlifować bardzo drobnym papierem ściernym, następnie dokładnie odkurzyć.

Nanoszenie drugiej i trzeciej warstwy jest trudniejsze, ponieważ granice między warstwą świeżo nakładaną, a poprzednią nie są zbyt dobrze widoczne. Dlatego najlepiej lakierować zawsze od okna w głąb pomieszczenia. Wówczas światło odbijające się w posadzce ułatwi rozpoznanie granicy suchej i pomalowanej.