Sidzina powstała w XVI wieku jako osada królewska, a jej mieszkańcy byli ludźmi wolnymi. W skansenie dominują chaty kurne, z paleniskami, typowe dla pierwszej połowy XIX wieku, lamus, kuźnia, dzwonnica i piętrowy spichlerz. Historia powstania skansenu w Sidzinie sięga roku 1963. Skansen powstał jako oddział Orawskiego Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej i tak funkcjonował aż do 2009 roku, kiedy to stał się samodzielną samorządową instytucją kultury. W chwili obecnej ekspozycję skansenu stanowi osiem obiektów: chałupa Banasika, chałupa Anny Kozioł (Trutego), lamus (spichlerz), kuźnia (Trzopa, Gawrona), chałupa wójta Maja (Kostkowioka), dzwonnica loretańska, młyn wodny i chałupa zagrodowa Gałki z Bystrej. Dodatkową atrakcją skansenu jest ekspozycja rzeźb plenerowych, które przedstawiają postacie z legend i baśni z tego terenu. Można tu zobaczyć diabła, który ukazywał się wędrownym kupcom w lesie zwanym „Gojka”, topielca wciągającego do studni zbyt ciekawskie panny, płanetnika, który władał chmurami i deszczem, czarownicę, która żyła tu przed wiekami, czy wreszcie boginki.
Adres skansenu: Binkówka, 34-236 Sidzina.