Wystawa malarstwa Kamili Gruszeckiej już w kwietniu w Krakowie

Obrazy Kamili Gruszeckiej, bogate w gęste wzory kwiatów i roślinności, przywodzą na myśl bujne ogrody, płodną różnorodność natury. Embrionalne ułożenie kobiet sugeruje pierwotną czystość i niewinności, nieskalanie
pierwszego człowieka w Edenie.

Jednakże obok tej wizualnej formy, tuż pod powierzchnią pulsuje erotyczne napięcie. Postaci zanurzone w snach, wizjach cielesności, same będące ich urzeczywistnieniem, co sugerowane jest przez rozrzucone włosy – symbol
płodności i witalności – napięcie mięśni, dotykanie własnego ciała.

I choć przestrzenie obrazów wypełnione są po brzegi, to jednak bogactwu środków wyrazu towarzyszy poczucie pustki. Kobiety odziane we wzorzyste sukienki stapiają się z równie wzorzystym tłem. Stają się częścią tętniącego biologicznością bujnego ogrodu. Paradoksalnie pozorna kompletność i nagromadzenie szczegółów sugerują brak. Twarze kobiet tchną smutkiem, pustką i opuszczeniem. Czego zatem brak?

Kamila Gruszecka stworzyła serię obrazów w której najistotniejsza zdaje się być kobiecość – to właśnie kobiety stanową główny obiekt zainteresowania artystki. Czy zatem brakiem, który wyczuwamy w jej obrazach, może być brak pierwiastka męskiego? Nie ujrzymy go w warstwie wizualnej dzieła. Umiejscowiony jest on raczej w przestrzeni domysłów i niedopowiedzeń. Kobiecość jest dopełniana przez męskość, zatem można przypuszczać, że kobiety czuwają w oczekiwaniu na pojawienie się brakującego elementu.

Malarstwo Kamili Gruszeckiej jest bogate w znaczenia oraz rozmaite pola interpretacji. Stojąc wobec tej różnorodności możemy doszukiwać się kolejnych znaczeń. Czy kobiecość ukazana przez autorkę, nie jest kobiecością zdominowaną, czekająca na wyzwolenie z oczekiwań jej narzucanych? Czy nie tego oczekuje się od kobiet, by z jednej strony były niewinne a z drugiej seksualnie oczekujące? Czy nie daje się im do zrozumienia, że bez mężczyzn nie stanowią kompletnej, autonomicznej jednostki? Zatem stanem czuwania, w którym znajdują się kobiety z płócien Kamili Gruszeckiej, jest zniewolenia przez ciągle obowiązujące kulturowe wzorce.

mgr Martyna Wypych

Kamila **Gruszecka**

Urodzona w 1989 r. w Kielcach. Absolwentka Liceum Plastycznego w Kielcach, specjalizacja tkanina artystyczna, 2009 r. W 2014 r. ukończyła krakowską ASP w pracowni malarstwa prof. Leszka Misiaka. Jest finalistką XIII edycji
Artystycznej Podróży Hestii, IV Przeglądu Malarstwa Świeża [/i]Krew, a także II Międzynarodowego Konkursu _Pejzaż __Współczesny. W 2015 r. za swój dyplom magisterski „Mikroekspresja” otrzymała Medal Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i tkaniną artystyczną. Wystawia swoje prace zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Częstochowie, Szczecinie i Düsseldorfie. Artystka traktuje swoją sztukę bardzo osobiście. Zestawiając ze sobą sferę cielesności i duchowości, opowiada o swoich doświadczeniach i lękach związanych z kobiecością i macierzyństwem.

www.cracowgalleryweekend.pl
Wydarzenie na Facebook’u:: www.facebook.com/events/1418766401762325/_